جامع نگری در پزشکی

پزشکی در دوران مدرنیسم و در برخورد کلی از دو سده قبل با فلسفه مادی گری منطبق با دیدگاههای فلسفی آن روز جهان غرب، بخصوص نظریات کلودبرنارد، متولد شد و نگرش آن به سلامت و بیماری دیدگاه بیولوژیک محض (زیست شناختی) بود. با نزدیک شدن به قله های درک زیست شناختی از انسان و گذر از دوران مدرنیسم و رسیدن به دوران پس از مدرنیسم (post-modernism) ، ناکافی بودن دیدگاههای زیست شناختی در حل مشکلات انسان و در نگاه به سلامتی و بیماری آشکارتر گردیده است . تحقیقات متعدد دانشمندان از یک سو و بازگشت جامعه به ارزش های انسانی از سوی دیگر، افق های درمانی جدیدی را گشوده است . پزشکی جایگزین (alternative medicine) رشد فزاینده ای یافته و فلسفه زیست شناختی در تعریف سلامتی و بیماری و برخورد با انسان جای خود را به فلسفه کل نگری یا جامع نگری (holistic view) داده است . در این فلسفه نگاه به انسان در ابعاد زیست شناختی ، ذهنی ، اجتماعی ، روحی ـ دینی (معنوی )، و تعاملات انسان با مجموعه جهان خلقت به عنوان محیط زندگی او، مورد توجه قرار گرفته است . و از آنجا که این مقوله مدتی است در کشور ما موضوع بحث محافل علمی آموزش عالی و نظام ارائه خدمات بهداشتی - درمانی قرار گرفته، آشنایی با مفاهیم، تاریخچه و اصول اساسی این دیدگاه، ضروری می نمود.